Spis treści
Wstęp
Depresja to zaburzenie psychiczne, występujące w dzisiejszych czasach niezwykle często. Niestety wciąż nie mówi się o niej wystarczająco intensywnie i głośno.
Depresja polega na odczuwaniu długotrwałego smutku, przygnębienia, anhedonii. Wiąże się z bardzo pesymistycznym spojrzeniem na świat, jak i na samego siebie. W depresji często dochodzi do zaburzeń snu.
Depresja bywa niewidoczna – zarówno dla rodziny, jak i dla nas samych. Jeśli jednak odczuwamy codziennie smutek od co najmniej dwóch tygodni, należy w takim przypadku zwrócić się po pomoc.
Choroba ta zdecydowanie wymaga specjalistycznego leczenia. Leczeniem depresji koniecznie powinni zajmować się specjaliści: psychiatrzy i psychologowie.
Depresja wymaga zazwyczaj komplementarnego leczenia: zarówno farmakoterapii, jak i psychoterapii.
Depresja – leczenie farmakologiczne
Leczenie depresji farmakologiczne to często podstawowy środek, by zaradzić depresji. Gdy odczuwamy permanentny smutek, bardzo ciężko zmobilizować się nam do pójścia na psychoterapię. Podstawową rzeczą, po którą należy sięgnąć, by poprawić swoją kondycję psychiczną, są antydepresanty.
Można otrzymywać różnego typu leki. Są to m.in. środki przeciwdepresyjne, które wpływają na stężenie serotoniny i noradrenaliny we krwi, nieselektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny oraz selektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny. Mówiąc prostszym językiem: antydepresanty poprawiają naszą chemię w mózgu, sprawiając tym samym, że nasza kondycja psychiczna jest lepsza. Wbrew obawom wielu osób leki te nie powodują zmian w osobowości, a jedynie wpływają na nasz nastrój.
Depresja – psychoterapia
Leczenie farmakologiczne w przypadku depresji to nie wszystko – potrzebna jest też psychoterapia. Istnieją różne jej rodzaje. Do podstawowych należą: psychodynamiczna oraz poznawczo-behawioralna.
Terapia psychodynamiczna
Terapia psychodynamiczna opiera się na silnej więzi pacjenta z terapeutą.
Pacjent dzieli się z terapeutą swoimi różnymi przemyśleniami. Aktywność terapeuty jest dostosowana do potrzeb pacjenta, jak i do jego możliwości.
Terapeuta nie jest osobą doradzającą, a jedynie szuka wraz z pacjentem nowego rozumienia pewnych spraw. Jest on towarzyszem pacjenta w jego przepracowywaniu życiowych trudności.
Terapia poznawczo-behawioralna
W przypadku psychoterapii poznawczo-behawioralnej pierwszym etapem jest psychoedukacja, polegająca na zapoznaniu pacjenta z modelem poznawczym w ogóle oraz z modelem samej choroby.
W terapii poznawczo-behawioralnej pracuje się nad negatywnymi myślami dotyczącymi siebie, świata i przyszłości.
Ważnym elementem tej terapii jest aktywizacja pacjenta. Istotna jest tu także profilaktyka nawrotów.
Artykuł stworzony przy współpracy z: https://tworcycontentu.pl/
